Πρόγραμμα Αγωγής σταδιοδρομίας Γυμνασίου Πέτρας σχολικού έτους 2009-2010
Συμμετείχαν μαθητές από τα τμήματα Γ1 και Γ2
Παρουσίαση Αγωγής σταδιοδρομίας
ΟΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ
«Στόχοι Ομάδας» – «Συμβόλαιο Ομάδας»
Κάθε πρόγραμμα ξεκινάει με συζήτηση των στόχων του προγράμματος, τους οποίους καθορίζει όλη η ομάδα μαζί. Χτίσαμε έτσι στο σπίτι των στόχων. Βεβαίως, για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι χρειάζεται να τηρηθούν κάποιοι κανόνες. Αφού τους συμφωνήσαμε συντάξαμε το συμβόλαιο της ομάδας, που υπογράφτηκε από όλα τα μέλη και το κολλήσαμε στον τοίχο.
«Κάθε κορνίζα και μια πλευρά του εαυτού μου»
Οι άδειες κορνίζες αντιπροσωπεύουν πλευρές του εαυτού μας. Για να γνωριστούμε λοιπόν καλύτερα σαν ομάδα συμπληρώσαμε σχεδιάζοντας ή γράφοντας τις κορνίζες σε ένα χαρτί και τις παρουσιάσαμε μεταξύ μας, αποκαλύπτοντας όσα στοιχεία νιώθαμε έτοιμοι να εκθέσουμε.
Κάθε κορνίζα έχει κάποιο τίτλο:
«Όταν κοιτάζω στον καθρέφτη βλέπω…»
«Ένα άτομο που με έχει επηρεάσει…»
«Ένα σημαντικό γεγονός που μου συνέβη…»
«Κάτι που θέλω να πετύχω…»
«Στον ελεύθερό μου χρόνο…»
«Η διάθεσή μου συνήθως…»
«Ένα ζευγάρι κάλτσες – δύο πλευρές του εαυτού μου»
Συζητώντας στην ομάδα μας δόθηκε αφορμή να σκεφτούμε ποιες πλευρές του εαυτού μας εκτιμούμε και ποιες θα θέλαμε να βελτιώσουμε. Ποια ταλέντα έχουμε και ποιες είναι οι αδυναμίες μας. Όλα αυτά, θετικά και αρνητικά, ανήκουν στην προσωπικότητά μας και τα φοράμε καθημερινά, όπως φοράμε ένα ζευγάρι κάλτσες. Έτσι προέκυψε η μπουγάδα μας ?που τη βλέπετε απλωμένη πίσω σας!
Κατασκευή μακέτας «Ο προσωπικός μου χώρος»
Οι σκέψεις μας δε μπορούν πάντα να εκφραστούν μόνο με λέξεις. Γι’ αυτό τα στοιχεία που συνειδητοποιήσαμε για τον εαυτό μας μπήκαν μέσα σε ένα κουτί! Με υφάσματα, χαρτιά, και διάφορα μικροαντικείμενα φτιάξαμε ένα χώρο που μας αντιπροσωπεύει.
Η κατασκευή μακέτας έγινε με βάση τους παρακάτω άξονες:
α. τα παράθυρα, ανάλογα με το αν είναι ανοικτά ή κλειστά, μεγάλα ή μικρά, δείχνουν το πόσο ανοικτοί ή κλειστοί νιώθουμε με τους άλλους.
β. Τα χρώματα που χρησιμοποιήσαμε αντανακλούν τη διάθεση που έχουμε συνήθως.
γ. Η οικογενειακή φωτογραφία εκφράζει πόση σημασία έχει η οικογένεια για μας.
δ. Τοποθετήσαμε τα διάφορα αντικείμενα στους τοίχους ανάλογα με τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι μας.
ε. Τέλος, πάνω στο κρεβάτι κάποιοι βάλαμε ένα όνειρό μας.
Όταν ολοκληρώσαμε τις μακέτες μας τις παρουσιάσαμε και συζητήσαμε.
«Η ζωή μου στα 30 μου»
Από το παρόν περνάμε στο μέλλον. Πώς οραματιζόμαστε τη ζωή μας σε 15 χρόνια από σήμερα; Τι επάγγελμα θα κάνουμε; Σε ποιο μέρος θα κατοικούμε; Καθένας μας απέδωσε τις προσδοκίες, τις φιλοδοξίες, τις ανησυχίες του σε ένα χαρτί σαν αυτά που βλέπετε πίσω σας. Μιλήσαμε για τρεις κυρίως τομείς :
- Επαγγελματική ζωή
- Σύντροφος – Φίλοι – Οικογένεια
- Τόπος διαμονής – τρόπος ζωής – καθημερινές συνήθειες
Προσπαθήσαμε το όραμά μας να βασίζεται ταυτόχρονα στα όνειρά μας αλλά και σε ρεαλιστικές βάσεις.
Έτσι προέκυψαν στη συζήτηση θέματα όπως η σχέση με γονείς, επιρροές στη λήψη αποφάσεων, επιλογή επαγγέλματος, ιδέες και στερεότυπα για τη ζωή στο εξωτερικό.
«Μια ηλιόλουστη μέρα»
(από το εκπαιδευτικό υλικό «Στηρίζομαι στα πόδια μου» τόμος «Ταυτότητα και αυτοεκτίμηση»)
Στόχος είναι να φανεί η επίδραση των θετικών μηνυμάτων των άλλων στην αυτοεκτίμηση ενός προσώπου.
Η δραστηριότητα είναι κατευθυνόμενη φαντασία μέσα σε ατμόσφαιρα μουσικής με κλειστά μάτια (λειτούργησε καλύτερα από ότι περιμέναμε).
Με λίγα λόγια: Περπατώντας σε ένα μονοπάτι στο δάσος, βλέπεις ένα παλιό εξοχικό, μπαίνεις μέσα όπου συνειδητοποιείς ότι υπάρχει ένα παλιό μπαούλο, το ανοίγεις, και παραδόξως μέσα βλέπεις οικογενειακές και φιλικές σου φωτογραφίες! Τις ξεφυλλίζεις, ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές, κάποιες ξεχασμένες? Διαλέγεις μία φωτογραφία που σου θυμίζει κάτι πολύ ευχάριστο και την παίρνεις μαζί σου. Επιστρέφεις από το μονοπάτι στην αίθουσα που βρισκόμαστε.
Παρουσίαση στην ολομέλεια: Με ποιους βρίσκεσαι στη φωτογραφία; Τι είναι αυτό που σου γεννά ευχάριστο συναίσθημα; Περίγραψε το συναίσθημα που νιώθεις κλπ.
Συζήτηση για τα θετικά μηνύματα που εκπέμπονται από τους γύρω μας-λεκτικά και μη. Επίδρασή τους στην αυτοεκτίμηση μας.
Στη συνέχεια συμπληρώνουν έναν ατομικό «χάρτη ηλιοφάνειας» δηλαδή συγκεντρώνουν πολλές αντίστοιχες προσωπικές φωτογραφίες- στιγμές σημειώνοντας και τα θετικά μηνύματα που προσέλαβαν σε κάθε περίπτωση.
«Πώς βλέπω τον εαυτό μου; πώς με βλέπουν οι άλλοι;»
- Παιχνίδι με κουτί.
Ένα κλειστό κουτί γυρνάει από χέρι σε χέρι. Κάθε έφηβος που το παίρνει κλειστό στα χέρια του, το ανοίγει, βλέπει μέσα στον πάτο τη φωτογραφία ενός πολύ γνωστού διάσημου προσώπου και πρέπει γρήγορα, χωρίς να πολυσκεφτεί, να πει στην ομάδα το πιο θετικό του χαρακτηριστικό. «Π.χ. το πρόσωπο που βλέπω έχει ωραίο χαμόγελο» ή «είναι αστείο» ή είναι έξυπνο» κτλ. Στη συνέχεια ξανακλείνει το κουτί, και το παραδίδει κλειστό στον επόμενο. ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν πρέπει να αποκαλυφθεί σε κανέναν άλλον η ταυτότητα του προσώπου της φωτογραφίας. Δεν πρέπει να κοιτάξουν δύο μαθητές ταυτόχρονα τη φωτογραφία!
Στον πάτο του κουτιού είναι κολλημένος ?αντί για φωτογραφία- ένας καθρέφτης!
Πολύ γοητευτική η αρχική αμηχανία του κάθε εφήβου, το ακόλουθο ξέσπασμα σε γέλιο, η απορία των υπολοίπων. Κάπως κοινότοπες οι απαντήσεις.
- Παιχνίδι με χαρτάκια στην πλάτη.
Το κλασικό παιχνίδι για την αυτοεκτίμηση. Σε κάθε έφηβο κολλιέται ένα χαρτάκι στην πλάτη πάνω στο οποίο οι συμμαθητές του πρέπει να γράψουν 5 θετικά του χαρακτηριστικά.
Τα χαρτάκια ξεκολλιούνται, διαβάζονται, συζητούνται.
Μετά τις δύο αυτές δραστηριότητες συζητιέται πώς βλέπουμε τον εαυτό μας, πως μας βλέπουν οι άλλοι, ποιες πλευρές μας δε γνωρίζαμε ή δεν πιστεύαμε πως διαθέτουμε κλπ.
Αν κάναμε τώρα το παιχνίδι με τον καθρέφτη, θα ήταν πιο εύκολο να απαντήσουμε;
Η αυτοεκτίμηση στις διαφυλετικές σχέσεις – Κατασκευή κούκλας
Η επόμενη δραστηριότητα μας βοήθησε να αντιληφθούμε πώς επιδρούν οι θετικές και αρνητικές πλευρές του εαυτού μας στη λήψη κάποιας απόφασης.
Στο απέναντι τραπεζάκι της καφετέριας κάθεται το πρόσωπο σας που σας ενδιαφέρει εδώ και καιρό. Ετοιμάζεστε να πάτε να του μιλήσετε και πάνω στην ώρα ακούτε τις δύο γνωστές φωνές μέσα σας: Η μία που σας δίνει σιγουριά και αυτοπεποίθηση τονίζοντας τα θετικά σας χαρακτηριστικά και η άλλη που σας φρενάρει αναφέροντας σας κάποια αρνητικά χαρακτηριστικά που σας δημιουργούν ανασφάλεια.
Πώς σας μιλούν οι αυτές οι φωνές; Τι σας λένε; Πώς προσπαθεί καθεμιά να σας επηρεάσει;
Αφού γράψαμε ένα μικρό διάλογο μεταξύ των δύο αυτών φωνών, στη συνέχεια κατασκευάσαμε δύο κούκλες, μια για την ενθαρρυντική και μία για την αποθαρρυντική φωνή. Οι πιο τολμηροί από μας παίξαμε σε κουκλοθέατρο το διάλογο. Άλλοι δεν ήμασταν έτοιμοι να εκθέσουμε με τέτοιο τρόπο τις εσωτερικές μας σκέψεις. Όμως ο ακόμα κι ο δισταγμός αυτός γέννησε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα για τους φόβους μας.
Καθώς το σενάριο με τις κούκλες αφορούσε τη σχέση των δύο φύλων, αφιερώσαμε και δυο συναντήσεις στο θέμα αυτό. Έγιναν παιχνίδια ρόλων, διατυπώθηκαν και συζητήθηκαν απορίες για τις σχέσεις των δύο φύλων. Πολλά στερεότυπα βγήκαν στην επιφάνεια και ερευνήθηκε ο τρόπος που επηρεάζουν τόσο τη σχέση όσο και το επάγγελμα μέσα από την προοπτική του φύλου.
Τις κούκλες μας με τις φωνές τους μπορείτε να τις δείτε στην έκθεση πίσω σας και ίσως σκεφτείτε τις δικές σας αντίστοιχες ενθαρρυντικές και αποθαρρυντικές φωνές?!
«Κλείσιμο»
Η αγωγή σταδιοδρομίας ξεκινά από την αυτογνωσία για να καταλήξει στην επιλογή επαγγέλματος.
Ποια είναι τα ενδιαφέροντά μας; Ποιες ικανότητες έχουμε; Ποιες είναι οι αδυναμίες μας; Ποιος στόχους βάζουμε και πόσο ρεαλιστικοί είναι; Ποιος μας επηρεάζει στη λήψη μιας απόφασης και με ποιον τρόπο; Πώς επιδρούν οι στερεότυπες ιδέες στις αποφάσεις μας; Πόση σημασία έχει η υψηλή αυτοεκτίμηση στη σωστή επιλογή; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά ίσως οδηγήσουν σε μια επαγγελματική επιλογή που θα είναι η καλύτερη δυνατή για καθέναν από εμάς!
Το πρόγραμμα υλοποίησαν οι καθηγήτριες Διαμαντοπούλου Γεωργία (εικαστικών) και Βελλέ Μαντώ (βιολόγος) και ο καθηγητής Κάβουρας Χαράλαμπος (φιλόλογος)
